Los trece y Aleksey

Los trece y Aleksey

  • Relatos cortos
  • 2 capítulos

¿Te gusta la obra? ¡Anímale a publicar con tus aplausos!

Lecturas 145
Guardado en favoritos 3
Comentarios 3

Hoy es un día muy especial para mí, he decidido creer en mí misma, cosa que un día dejé de hacer por motivos diversos que...

  • 11
  • 59

¿Te gusta? ¡Díselo al autor!
Publica tu reseña sobre el manuscrito

Para comentar, hay que estar registrado

  • Yolanda AGUILELLA FERNÁNDEZ

    Yolanda AGUILELLA FERNÁNDEZ - domingo, 20 de marzo de 2022

    UN ESCRIT MAREVELLÓS, ET SURTEM SOLES LES PARAULES, HO PORTES DINTRE, COM M'AGRADA LLEGIR TOT LO QUE ESCRIUS, PER MÍ TAMBÈ ES UN APRENENTATGE DE TOTES LES COSES QUE EXPLIQUES I DESCRIUS, MIL GRÀCIES PER AQUETS MOMENTS DE FELICITAT, BELÉN!!

  • El Diván de Campanitas

    RE:

    El Diván de Campanitas - domingo, 27 de marzo de 2022

    Mi eterna princesa sin tiara de diamantes, yo te devuelvo con mi corazón abierto, por creer en mí y entenderme a cada escrito...bueno Yolanda de la pandemia a un volcán desatado....ahora una guerra cercana.Si mis escritos sirven para no pensar que tendremos que pagar de más el mes que viene, ahogados por una crisis económica sin precedentes. Nuestros almas de asustan y busco un refugio en mis palabras y comparto cada lucha ...cada buena noticia...Que no llegan a este recóndito pueblo donde un dia dejamos nuestra gran ciudad, Barcelona para buscar una vida mejor. Y ancladas por mil motivos, seguimos aquí entre Aiguafreda, y Sant Martin de Centellas....viendo una extraña vida pasar....quien se lo podía llegar a imaginar .....pero es la realidad. BONICA MEVA gracies per creure en mi!!!!!!!!! Mañana no te dejes tu Tiara para salir a trabajar......SIMPLEMENTE AGRADECIDA...

  • El Diván de Campanitas

    El Diván de Campanitas - viernes, 18 de marzo de 2022

    Bienvenidos , simplemente agradecida por poder publicar, un pequeño grano de arena ante una realidad escalofriante , no deseo aplausos deseo La Paz, para millones de corazones rotos...y almas que están a medio camino del cielo , o ya instalados...Ojalá este relato no fuera real...a pocos km de aquí , los refugiados siguen escapando y llegan sin saber con certeza lo que dejaron atrás, no hubo tiempo para pensar ...